Czy można napisać coś nowego i odkrywczego na temat tego rodzeństwa? Przez wieki rozmaici pisarze interpretowali spotkania Jezusa z Marią, Martą i Łazarzem. Maria była wzorem kontemplacji, a Marta niedobrą siostrą. Łazarz wiadomo, umarł i został wskrzeszony przez Jezusa. Czy można odczytać na nowo tę historię, nie powtarzając starych komunałów? Wydaje się to bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe. A jednak… O książce ks. Krzysztofa Wonsa „Przyjaciele Jezusa. Lectio divina z Marią, Martą i Łazarzem” – pisze Aneta Kania.

Książkę otwierają znamienne słowa biskupa Andrzeja Siemieniewskiego: „Kiedy skończysz czytać książkę „Serce Dawida” będziesz pewny: to książka o sercu każdego chrześcijanina, także o Twoim (…) Z łatwością rozpoznasz swoje własne słabości i grzechy w losach Dawida, pasterza i króla Izraela. Równocześnie odkryjesz, że do Ciebie skierowana jest Boża obietnica: „wystarczy ci mojej łaski””. O książce Macieja Wolskiego „Serce Dawida. O pasterzu, który dał się pokochać Bogu” – pisze Maria Patynowska.

Sen jest zupełnie naturalnym, fizjologicznym stanem organizmu i co do tego nikt raczej wątpliwości nie ma. Inaczej rzecz się ma z marzeniami sennymi. One od zarania dziejów odbierane były przez człowieka jako coś tajemniczego i w związku z tym wzbudzającego wielkie zaciekawienie i generującego bardzo różne emocje. O książce „Rozeznawanie snów” wydanej w ramach Biblioteki Miesięcznika Egzorcysta – pisze Joanna Skrzypnik.

Zasadniczą część księgi Barucha zajmuje kwestia nawrócenia . W liturgii Wielkiej Soboty śpiewamy o „koniecznym grzechu Adama”, to właśnie w tekstach z czasów niewoli i pierwszego upadku Świątyni znajdujemy zapowiedź tej pięknej modlitwy. Na słowa proroka możemy patrzyć, jak na opis grzechów Izraela i surowej kary Wszechmocnego (bo tym niewątpliwie są).  Ale jeżeli się na tym zatrzymamy, to przegapimy wspaniałe słowa o nieustannym przymierzu (Ba 2, 34-35):

„Sprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Będą panować nad nią, rozmnożę ich, nie będą w małej liczbie. Zawrę z nimi przymierze wieczne, Ja będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Nie usunę więcej ludu mego, Izraela, z ziemi, którą im dałem.”

„Jezus z Nazaretu” to chyba najważniejsza książka Josepha Ratzingera. On sam nazywa ją „owocem mojej długiej wewnętrznej drogi.” Wyznaje: „Chciałem podjąć się próby ukazania Jezusa Ewangelii, jako autentycznego Jezusa, jako „Jezusa historycznego” we właściwym znaczeniu tego określenia. Jestem przekonany i żywię nadzieję, że także Czytelnik będzie mógł zauważyć, iż postać ta jest bardziej logiczna i – również z historycznego punktu widzenia – o wiele bardziej zrozumiała niż rekonstrukcje, z którymi mieliśmy do czynienia w ostatnich dziesięcioleciach.”. O książce Josepha Ratzingera – Benedykta XVI „Jezus z Nazaretu, od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania” – pisze Maria Patynowska.

Tak jak autor Księgi Barucha i jemu współcześni – stajemy wobec niedostępnego  Przybytku. Nieważne czy spalonego czy tylko zamkniętego. Tu nie chodzi o stan fizyczny, ale o fakt ustania publicznego kultu. Jak mamy sobie z tym radzić? Czy naprawdę jesteśmy skazani na postępującą „prywatyzację”, na „deliturgizację” Kościoła, wiary i życia duchowego? – pisze Juliusz Gałkowski.

Jak ustrzec się przed grzechem? Tradycja Kościoła przekazała nam wiele książek na temat walki z grzechem. W szczególności są to klasyczne pozycje literatury ascetycznej. Szkoda, że zostały nieco zapomniane, a ich styl jest dla współczesnego czytelnika dziś trudny. Laura i Claudio Gentili postanowili tradycyjne treści przetłumaczyć na aktualny język. O książce „Trucizny ludzkiego serca. Praktyczny przewodnik ku poznaniu i zwalczaniu grzechów głównych” – pisze Maria Patynowska.

Dla wielu osób Biblia wydaje się być księgą nie do przebrnięcia. Nawet jeśli podejmujemy trud lektury, cały szereg rozdziałów, szczególnie ze Starego Testamentu, sprawia nam ogromne trudności. Dlatego lekturę Świętej Księgi warto rozpocząć od smakowania jej najpiękniejszych i najważniejszych fragmentów. Wtedy powoli budzi się w nas zaufanie, że z Bożą pomocą uda się przeczytać całość. Książka Marie-Noelle Thabut „W 40 dni dookoła Biblii” jest zaproszeniem do odkrywania wyjątkowych stron Pisma Świętego i wzrastania w ich blasku – pisze Artur Żak.

Z badań porównawczych nad duchowością dwóch wielkich świętych: Maksymiliana Kolbego i Franciszka z Asyżu wynika, że: „styl zakonnika charakteryzuje się mieszanką trzeźwości i otwartości na to, co Bóg daje, a to przekłada się konkretnie na bezgraniczne zaufanie Jego dobroci. Święty Maksymilian praktykuje nadprzyrodzone ubóstwo zgodnie z całą tradycją franciszkańską”. O książce Raffaela di Muro „Maksymilian Kolbe. Triumf miłości” – pisze Maria Patynowska.

Nauka Kościoła Katolickiego jest głęboko oparta na Biblii i dla większości z nas jest to prawda niepodważalna. Warto przeczytać książkę Sonji Corbitt, aby utwierdzić się w tym przekonaniu, a zarazem jeszcze pełniej zrozumieć korzenie naszej wiary i nauczyć się jej bronić. O książce Sonji Corbitt „Pełnia. Odkrywanie biblijnych podstaw wiary katolickiej” – pisze Maria Patynowska