W wieczór poprzedzający dzień Wszystkich Świętych błąkają się w listopadowym mroku makabryczne cienie: wampiry, diabły, czarownice… Pochylonej staruszce, która właśnie wraca z cmentarza, od męża, co odszedł zaledwie miesiąc temu, zaczyna łomotać udręczone serce… –   „Cukierek albo psikus!” – wołają… Ufff, na szczęście, to tylko nasze kochane dzieciaki. Halloween świętują! To nic, że za bardzo nie wiedzą o co chodzi. Skoro dorośli – mama, tata, pani nauczycielka – kazali im tak się bawić, to znaczy, że jest okey – dorośli przecież mają rację, są tacy mądrzy i duzi. O książce ks. Andrzeja Zwolińskiego „Halloween. Zabawa czy zagrożenie?” – pisze Joanna Skrzypnik.

Czy tak naprawdę każdy z nas chciałby wiedzieć co niesie ze sobą przyszłość? Znać wszystkie konsekwencje swoich działań? Zrezygnować z ryzyka, z owej potrzeby ponoszenia konsekwencji za własne czyny i wybory? Chyba nie zdajemy sobie sprawy, że tak naprawdę nie mamy do czynienia z marzeniem ale z pokusą. O książce „Demoniczne karty Tarota” – pisze Juliusz Gałkowski.

Książka, którą dzisiaj mam zaszczyt Państwu zaprezentować, jest opowieścią o strachu, jaki diabeł wywołuje w ludziach. Chociaż zmieniają się czasy, zmieniają obyczaje, zmienia się w końcu sam człowiek, to lęk przed diabłem pozostaje wciąż taki sam. Oczywiście, w zależności od epoki może przybierać różne formy, ale sedno problemu nie ulega zmianie. O książce Gillesa Jeanguenin, „Strach przed diabłem. O przezwyciężaniu lęków i przesądów” – pisze Joanna Skrzypnik.

Choć niektórym trudno w to uwierzyć: „duchy nie są wytworem fantazji, one istnieją. Ten świat egzystuje gdzieś wokół nas i manifestuje się w osobach opętanych” (s. 102). Jakikolwiek kontakt z nimi jest szalenie niebezpieczny! Wydaje mi się wielkim błędem to, że skupiony na materializmie świat, już zdaje się nie dostrzegać wymiaru rzeczywistości duchowej. O książce ks. Michała Olszewskiego „Egzorcyzm. Posługa miłości” pisze Joanna Skrzypnik.

We współczesnym świecie już od dłuższego czasu obserwujemy wzrost zainteresowania wszystkim co tajemne i nieznane, co wykracza poza granice tego świata. Taki stan rzeczy jest konsekwencją coraz to większej laicyzacji społeczeństwa. Człowiek, jako istota z natury religijna, próbując zapełnić pustkę i tęsknotę za Bogiem wynajduje sobie różne substytuty noszące znamiona „czegoś boskiego”, czegoś, co nie jest z tego świata, a w skrajnych wypadkach sam żywi pragnienie bycia bogiem. W tym miejscu na arenę wkracza magia w szerokiej palecie swoich odmian. O książce ks. Tomasza Trębacza „Magia. Co o niej wiemy” – pisze Joanna Skrzypnik.