Podczas świątecznej przerwy przyszła wreszcie pora, aby „Nadszedł poranek” i mam tu na myśli książkę Ibrahima Alsabagha. Opisuje w niej trud odbudowy syryjskiego miasta Aleppo, zniszczonego w przeszło 70% w czasie działań wojennych. Przyznaję się bez bicia, że ta lektura dosyć długo zalegała na mojej półce… Zrażał mnie sam temat, a poza tym reportaże nie należą do moich ulubionych gatunków literackich. Dlatego też zająłem się innymi książkami, ale w końcu przełamałem się i stawiłem czoła temu wyzwaniu! Przyznaję, że jestem zaskoczony, ponieważ historia „Nadchodzącego poranka” dosłownie mnie wciągnęła. Nie bez znaczenia pozostaje tutaj język, którym posługuje się autor (a może to kwestia tłumaczenia?) – zwięzły i prosty. Ibrahim Alsabagh przekazuje nam wiele szczegółów, ale robi to w taki sposób, aby nie przytłoczyć czytelnika. O książce Ibrahima Alsbagh „Nadchodzi poranek. Aleppo, Syria. Naprawić dom, uleczyć serce” – pisze Przemysław Sobolewski. 

Ta książka miała być tylko reportażem, a stała się drogą do wiary dla autorki. Tak wielkie wrażenie zrobiła na niej odwaga i wiara mieszkańców Afryki!  Tytuł książki „Kalifat albo śmierć” to hasło, w imię którego morduje chrześcijan organizacja „Boko Haram”.  Słyszymy o niej czasem w telewizyjnych wiadomościach, ale dopiero ten reportaż uświadamia nam, z czym mamy do czynienia i zaczynamy rozumieć, jak wielkim darem Bożym jest, że mieszkamy w kraju, w którym można wyznawać wiarę w Jezusa i nie grozi za to śmierć. W Nigerii bycie chrześcijaninem to prawdziwe bohaterstwo, zupełnie jak za czasów pierwszych chrześcijan. O książce Marhjon van Dalen „Kalifat albo śmierć” – pisze Maria Patynowska.

Decyzja o porzuceniu religii swoich przodków nigdy nie jest prosta. Sprawy komplikują się jeszcze bardziej, kiedy w grę wchodzi religia tak radykalna, jak islam. Książka Jeana Mathiota jest owocem dwudziestoletniego gromadzenia informacji dotyczących nawróceń na chrześcijaństwo muzułmanów z wszystkich części świata. Autor wybrał i opracował ponad dwadzieścia świadectw konwersji, tych którzy odważyli się mówić o niej publicznie. Większość opowiedzianych historii jest współczesnych, lecz zapewne w celu przedstawienia ciągłości nawróceń na przestrzeni kilkuset lat, autor pochylił się również nad świadectwami nieco starszymi, a nawet bardzo starymi, bo sięgającymi XIII wieku. Dodatkowo każde świadectwo uwiarygodnione jest odnoszącą się do niego bibliografią. O książce „Nawróceni z islamu” pisze Joanna Skrzypnik.

Chrześcijaństwo na Bliskim Wschodzie przypomina pojedyncze kwiaty, które z uporem trwają wśród wojennej zawieruchy i dominującego islamu. Chrześcijańskie wspólnoty są niczym oazy na pustyni, które ożywia Źródło wiary bijące z głębi. To samo, które ożywiało św. Pawła Apostoła, Ojców i Matki Pustyni, i tysiące świętych męczenników, którzy za wiarę w Chrystusa oddali swoje życie.  Wspólnie z księdzem Zygmuntem Kwiatkowskim SJ chciałbym zaprosić dziś do spojrzenia na Bliski Wschód z perspektywy wiary w ukrzyżowanego Chrystusa, gdyż to właśnie chrześcijanie w Syrii, Egipcie i w innych krajach muzułmańskich doświadczają dziś swojej Golgoty  – pisze Artur Żak.

Chciałbym zaprosić was dziś do domu Myrny Nazzour, który mieści się w małej dzielnicy Soufanieh, w Damaszku w Syrii. Nie da się opowiedzieć o niej w oderwaniu od miejsca jej zamieszkania. Ojciec Zygmunt Kwiatkowski SJ w książce „Cudowna normalność wiary” pisze: „Historia Myrny jest historią cudu, który się nieustannie rozwijał i dojrzewał do jego zrozumienia i przyjęcia przez Myrnę, jako misji otrzymanej od Boga. Jej historia jest pełna „cudowności”, to znaczy obecności Boga. Największym jednak cudem jest nieustający wzrost duchowy Myrny, który się w niej dokonywał w sposób organiczny, czyli etapami, dzięki łasce Bożej.”. O osobie Myrny Nazzour i książce o. Zygmunta Kwiatkowskiego SJ pisze Artur Żak.

Drogi czytelniku, kiedy czytasz te słowa na całym świecie cierpią miliony chrześcijan – Twoich współbraci w Chrystusie. Być może zastanawiasz się czy iść dzisiaj do kościoła, lecz odrzucasz ten pomysł, bo nie odpowiada ci ksiądz czy organista, albo po prostu nie chce Ci się wychodzić z domu. Niewykluczone, że w tym samym momencie, w innej części świata, jakiś chrześcijanin traci życie jedynie za to, że zapragnął pomodlić się w świątyni. O książce  Paul Marshall, Lela Gilbert, Nina Shea, „Prześladowani. Przemoc wobec chrześcijan” – pisze Joanna Skrzypnik.

Myślałam, że wiem dużo o Kościele Katolickim, ale coraz częściej zadziwiona jestem jego różnorodnością. Jest w nim bardzo wiele rozmaitych środowisk i sposobów myślenia. Jedną z ciekawych „krain” Kościoła jest wspólnota „Metanoia”, której liderem jest Krzysztof Demczuk. Kiedy usłyszałam o organizowanej przez tę wspólnotę „Strefie Zero”, sięgnęłam po książkę wydawnictwa eSPe – obszerny wywiad jaki Mariusz Czaja przeprowadził z Krzysztofem Demczukiem. O książce „Skandal Bożej miłości. O nawróceniu, przywództwie i współdziałaniu z Bogiem” pisze Maria Patynowska.

Armenia jest najstarszym chrześcijańskim państwem świata. Niemalże od początku jej dzieje zapisywane były krwią. Pod koniec XIX wieku władcy ze Stambułu postanowili ostatecznie rozprawić się z Ormianami, dążąc do ich całkowitej eksterminacji. W latach 1915–1917 Ormianie zamieszkujący Imperium Osmańskie stali się ofiarami jednego z największych ludobójstw w czasach nowożytnych, którego ogrom zniszczenia porównywany jest do Holokaustu. A jednak, co jest bardzo budujące, zawsze pozostali wierni swojej wierze, tradycji i mowie. O wyjątkowej postaci ormiańskiego zakonnika Güregha Zohrabiana i książce „Skazany na chłostę i śmierć” – pisze Joanna Skrzypnik.

Wielu „ekspertów” od islamu wmawia nam, że wyznawcy Mahometa są w większości dobrymi i pokojowo nastawionymi ludźmi i tylko garstka fanatyków i terrorystów wykoślawia ich obraz. Książka Daniela Gerbera „Pozostały mi tylko łzy i modlitwa”[i] jest w stanie każdego wyleczyć z idealizowania islamu. – pisze Artur Żak.