Życie duchowe jest procesem. Ciągłym przygotowywaniem w sobie miejsca dla Boga, bo On chce nam siebie nieustająco dawać. A my? „Często podejmujemy decyzje, które nie pomagają nam w budowaniu więzi z Jezusem, np. niepotrzebnie korzystamy z mediów. Siadam przed telewizorem i oglądam chociażby mecz, teleturnieje, seriale… Zapycham się. Po co? To jest walka, która toczy się we mnie cały czas.” O książce o. Rafała Koguta OFM i Michała Nikodema „Pełne zanurzenie, Odkryj obecność Boga i przyjmij Jego miłość” pisze Maria Patynowska.

Jak odnaleźć równowagę pomiędzy skrajnościami, pomiędzy tradycją a nowoczesnością w Kościele Katolickim? Pawłowi Milcarkowi chyba się to udało – odnalazł tą równowagę w „prostocie”. Lecz czym jest ta prostota? O wyjątkowej rozmowie, jaką przeprowadził Paweł Milcarek z opatem-seniorem benedyktynów w Fontgombault, ojcem Don Antoine Forgeot OSB – pisze Maria Patynowska.

Jak opisać książkę, którą napisał święty? Doprawdy nie wiem, to on powinien, gdyby jeszcze żył, mieć uwagi na temat mnie grzesznika, a nie ja o nim… Thomas Philippe OP to dominikanin, filozof i teolog, wykładowca m.in. rzymskiego Angelicum. Połączył swój los z ludźmi najbardziej potrzebującymi pomocy, z niepełnosprawnymi umysłowo, którym poświęcił większość swojego życia. Był ojcem duchowym takich znakomitości powojennej Francji jak Jean Vanier, czy Henri Nouwen (obaj napisali wstępy do tej książki). W pewien sposób był ojcem duchowym dla całego pokolenia. Wspólnoty opiekujące się niepełnosprawnymi umysłowo, dla których był duchowym przewodnikiem (Eau vive, Arka) były zaczynem wiary i przykładem świętości, prawdziwym zdrojem wody żywej dla wielu dusz. O książce Thomasa Philipa „Życie kontemplacyjne” – pisze Konrad Tomasz.