Muszę przyznać, że, przez większość swojego kobiecego życia uważałam, że modelki są szczęśliwe. A już te pracujące w Nowym Jorku, to na pewno żyją jak w raju. Są piękne, mają dużo pieniędzy, a na fotografiach promienieją radością. Leah Darrow, autorka książki wydanej przez wydawnictwo Esprit, wytrąciła mnie z tego błędnego myślenia – pisze Maria Pytanowska.

„Ja biorę Ciebie za żonę (męża) i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci.” Bardzo piękny jest tekst przysięgi małżeńskiej, wypowiadanej przez nowożeńców podczas liturgii zawarcia tego sakramentu. Zakochani w sobie ludzie pełni nadziei optymizmu patrzą w przyszłość. Wszak każdy chce „żyć długo i szczęśliwie”. Przeważnie na początku swojej wspólnej drogi widzą w sobie głównie pozytywne cechy. Wszak to właśnie dlatego decydują się na wspólne życie z konkretną osobą. Niestety, zdarza się jednak że z czasem pojawiają się pewne – mniejsze lub większe – napięcia czy kryzysy. Różni małżonkowie inaczej sobie z nimi radzą. Zależy to często od ich charakteru i osobowości. Z całą pewnością wszystkim jednak przydadzą się pewne wskazówki i pomoc.

Właśnie ukazał się drugi tom powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy”. Książki na polskim rynku wyjątkowej, a nade wszystko odważnej. Akcja pierwszego tomu zaczyna się w 1870 roku, a tom drugi kończy w 1996 roku. Autorka pokazuje ponad stuletnią panoramę zmagań Polaków o zachowanie wierności Bogu i ojczyźnie, bo jak pisze: „We wszystkich sprawach, czy to małych, czy to dużych, zawsze na czele stawiamy Boga. Jedynie wtedy przetrwamy, jako Polacy.”. O książce Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” – pisze Artur Żak.

Nasz świat jest tak bardzo pełen sprzeczności, że coraz trudniej nam się w nim odnaleźć. Niestety, dotyczy to wszystkich aspektów życia, również Kościoła. Nie chodzi o to, abyśmy ciągle narzekali na czasy, w jakich przyszło nam żyć oraz krytykowali wszystko i wszystkich dookoła. Czas się obudzić i zapytać samego siebie: O co właściwie mi chodzi? O książce Ks. Wojciecha Węgrzyniaka „O co właściwie nam chodzi? Nie piszę, by inni się zgadzali.” – pisze Joanna Skrzypnik.

Ta mała książeczka w miękkiej oprawie zachęca już swoją okładką. Jest wykonana z ciepłego w kolorze gładkiego papieru. Na okładce znajduje się pięknie wypisane liternictwo ozdobione delikatnym kwiatowym motywem. Można powiedzieć, że jest to subtelny drobiazg dla eleganckiej kobiety. O książce Doroty Wyczachowskiej – Rut „Jak stać się doskonałą. Pomoc w rachunku sumienia dla chrześcijańskich żon i mam” – pisze Maria Patynowska.

Książka Marii Kączkowskiej „Ojciec Kolbe” była już wielokrotnie wydawana i od lat cieszy się niesłabnącą popularnością.  Nie dziwi mnie, że została ponownie wznowiona w 2019 roku. Święty Maksymilian jest postacią niezmiernie bogatą. Można na niego spoglądać z wielu stron.  Maria Kączkowska widzi św. Maksymiliana okiem kobiety. Sposób ujęcia tematu jest jasny i przystępny dla każdego, włącznie z najmłodszymi, a jednocześnie, co zadziwiające, nie wydaje się przestarzały, choć od pierwszego wydania upłynęło już sporo czasu – pisze Maria Patynowska.

Kompas jest to przyrząd nawigacyjny do wyznaczania kierunku. Książka „Dziedzictwo jak kompas” ma identyczny cel: jest zapisem rozważań o kierunku duchowym, jaki wyznacza myśl św. Maksymiliana. Książka została wydana w Wydawnictwie Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie i stanowi zbiór kazań i konferencji wygłaszanych w Niepokalanowie, a także przy rozmaitych innych okazjach, na przykład podczas obchodów rocznicowych w Auschwitz, miejscu męczeństwa św. Maksymiliana – pisze Maria Patynowska. 

Doświadczeniem każdego człowieka bywają różnego rodzaju strapienia. Ich przeciwieństwem, jak nauczał Ignacy Loyola są pocieszenia – ciche sugestie Ducha Świętego. Dobrze by było, gdybyśmy wszyscy je zauważali, ale niestety z tym bywa różnie. To wielka szkoda, bo przecież każdy z nas chciałby być otulony przez Boga. O książce Teresy Tomeo, Cheryl Dickow „Otulona. Dziesięć Bożych darów dla kobiet” – pisze Joanna Skrzypnik.

Mam dobrą wiadomość dla miłośników polskiej katolickiej powieści obyczajowej. Kieruję ją przede wszystkim do pań, gdyż najczęściej to one sięgają po tego typu, pełne emocji i życiowych rozterek książki. Anna Kaik jest dziennikarką i początkującą pisarką. Pracowała w Interii i krakowskim „Gościu Niedzielnym”, a obecnie współpracuje z portalem DEON.  Jej jedyna dotychczasowa książka opisuje prawdziwe historie osób zmagających się z autyzmem. O książce Anny Kaik „Tylko do końca życia” – pisze Joanna Skrzypnik.

Niewątpliwie każdy związek  małżeński tworzy swoją własną i zupełnie odrębną historię, lecz podobnie jak w każdej innej instytucji pewne rysy są wspólne i powtarzalne. Od jakiegoś czasu obserwujemy, że z trwałymi związkami dzieje się coś złego. Świadczą o tym chociażby rozwody, których liczba z roku na rok drastycznie rośnie. Jako najczęstszą przyczynę rozstań małżonkowie podają niezgodność charakterów. I tu muszę postawić ironią zabarwione pytanie: To jak to jest, że przed ślubem mieli zgodność, a po ślubie już jej nie mają? – o książce Chrisa i Lindy Padgett „Święte małżeństwo, świetne małżeństwo”  pisze Joanna Skrzypnik.