Jak postrzegana jest Polska? Jako nic nie znacząca prowincja na krańcach Europy czy też, jak chcą inni, jako mała wioska w „wielkim świecie”? Na czym polega duchowa misja naszego kraju? Wincenty Łaszewski próbuje ułożyć obraz woli Bożej na podstawie opinii i proroctw wypowiedzianych na przestrzeni wieków. O wyjątkowej książce Wincentego Łaszewskiego „Duchowa misja Polski” – pisze Maria Patynowska.

Właśnie ukazał się drugi tom powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy”. Książki na polskim rynku wyjątkowej, a nade wszystko odważnej. Akcja pierwszego tomu zaczyna się w 1870 roku, a tom drugi kończy w 1996 roku. Autorka pokazuje ponad stuletnią panoramę zmagań Polaków o zachowanie wierności Bogu i ojczyźnie, bo jak pisze: „We wszystkich sprawach, czy to małych, czy to dużych, zawsze na czele stawiamy Boga. Jedynie wtedy przetrwamy, jako Polacy.”. O książce Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” – pisze Artur Żak.

To nie jest zwykła książka, ale jeszcze bardziej niezwykłe są okoliczności w jakich do mnie trafiła. Dostałam ją od księdza rekolekcjonisty w tzw. „mobilnym konfesjonale”. Autorem wstępu i jak się domyślam również inicjatorem jej polskiego, już uzupełnionego wydania, jest ksiądz Rafał Jarosiewicz. Publikacja stanowi narzędzie ewangelizacji podczas prowadzonych przez niego inicjatyw. W jednej z nich, podczas której ksiądz Jarosiewicz głosił konferencję, również i ja miałam okazję uczestniczyć – pisze Maria Patynowska.

Chcę opowiedzieć dziś o książce włoskiej dziennikarki, Roberty Ruscica, będącej wywiadem z franciszkaninem, ojcem Matteo La Grua zatytułowanej „Moja walka z szatanem”. Ojciec Mateo zmarł w 2012 roku w wieku dziewięćdziesięciu ośmiu lat. Był jednym z najbardziej znanych i cenionych włoskich egzorcystów, charyzmatykiem, głęboko zaangażowanym w Ruch Odnowy w Duchu Świętym. Ale przede wszystkim był wyjątkowym kapłanem, prawdziwym pasterzem i przewodnikiem duchowym. Jeśli w naszych zwątpieniach i poszukiwaniach chcemy zobaczyć Kościół żywy, który przemienia i uświęca człowieka, i który zachwyca wiernością Ewangelii, to nie można przejść obojętnie wobec tej książki – pisze Artur Żak.  

Matka Matylda Getter i zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi ryzykowały życie, biorąc pod swój dach żydowskie dzieci z gett i te błąkające się bez dachu nad głową. W 1982 r. bp Władysław Miziołek, świadek wojennej działalności Rodziny Maryi powiedział: „Gdyby posadziło się drzewa ku pamięci wszystkich Żydów uratowanych przez siostry, powstałby wielki las”. O publikacji Anny Zechenter „Matka Matylda Getter” – pisze Maria Patynowska. 

Mam dobrą wiadomość dla miłośników polskiej katolickiej powieści obyczajowej. Kieruję ją przede wszystkim do pań, gdyż najczęściej to one sięgają po tego typu, pełne emocji i życiowych rozterek książki. Anna Kaik jest dziennikarką i początkującą pisarką. Pracowała w Interii i krakowskim „Gościu Niedzielnym”, a obecnie współpracuje z portalem DEON.  Jej jedyna dotychczasowa książka opisuje prawdziwe historie osób zmagających się z autyzmem. O książce Anny Kaik „Tylko do końca życia” – pisze Joanna Skrzypnik.

Objawienia Matki Boskiej z Akita dopełniają treść Objawień z La Salette, Lourdes i Fatimy. Głos Matki Boskiej jest pełen bólu, gdy mówi: „Działanie szatana przeniknie nawet Kościół. Kapłani, którzy Mnie czczą, będą wyszydzani i prześladowani przez swych współbraci… świątynie i ołtarze będą plądrowane; Kościół będzie pełen tych, którzy pójdą na kompromis, a szatan będzie kusił wielu kapłanów i osoby konsekrowane, by opuścili służbę Panu.”. Głos Maryi z Akita rozbrzmiewa dziś swoją aktualnością. O książce ks. Zygmunta Kwiatkowski SJ „Akita. Matka Boska Japońska” – pisze Artur Żak

Doktor filozofii, wykładowca uniwersytecki i pisarz katolicki – Peter Kreeft. Co może wiedzieć o byciu świętym, skoro sam jest jeszcze „w drodze”? Wyruszyłam w wędrówkę z książką „Jak być świętym? O powierzaniu się Bożej Opatrzności” jego autorstwa i nie żałuję drogi, którą przeszłam… – pisze Magdalena Urbańska.

Kiedy czytamy o Bożych interwencjach w życiu świętych, na ogół nie kwestionujemy ich prawdziwości, lecz poruszeni i zachwyceni doznajemy umocnienia w wierze. Lecz kiedy podobnymi przeżyciami dzielą się z nami tzw. zwyczajni śmiertelnicy, np. koleżanka z pracy, to odczucia mamy raczej ambiwalentne i najczęściej wątpimy w ich wiarygodność: Czy to naprawdę możliwe? Może dała się ponieść fantazji? A może coś z głową nie tak? – o książce Nancy Ravenhill, „Dotknięta przez niebo. Prawdziwe opowieści o kobiecie, która spotykała Jezusa” pisze Joanna Skrzypnik.