Właśnie ukazał się drugi tom powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy”. Książki na polskim rynku wyjątkowej, a nade wszystko odważnej. Akcja pierwszego tomu zaczyna się w 1870 roku, a tom drugi kończy w 1996 roku. Autorka pokazuje ponad stuletnią panoramę zmagań Polaków o zachowanie wierności Bogu i ojczyźnie, bo jak pisze: „We wszystkich sprawach, czy to małych, czy to dużych, zawsze na czele stawiamy Boga. Jedynie wtedy przetrwamy, jako Polacy.”. O książce Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” – pisze Artur Żak.

OD ZŁUDZENIA DO PRAWDY to doskonała książka dla niedowiarków! Opowiada historię życia pewnej wykształconej kobiety wywodzącej się z prostej i ubogiej rodziny. Matka bohaterki – osoba głęboko wierząca – każdego dnia zmaga się z poważnymi problemami, również tymi natury moralnej. Jej mąż jest zwykłym darmozjadem, który nie potrafi utrzymać swojej wielodzietnej rodziny. Jakby tego było mało, ma wiele poważnych przywar, począwszy od pijaństwa a skończywszy na biciu żony. O książce Gloria Polo „Od złudzenia do prawdy” – pisze Anna Kartofel.

Ojciec Łucjan Z. Królikowski OFMConv to franciszkanin, który pisał tę książkę w bardzo sędziwy wieku. Stanowi ona podsumowanie jego niezwykłego życia. Jak sam przyznaje we wstępie, tę książkę można czytać „na wyrywki” nie koniecznie od początku do końca. Przyznam się, że często czytam w ten sposób książki, ale po raz pierwszy spotykam się z tak pokornym autorem, który mi to sam zaleca. To przekora i dowcip z jego strony, bo oczywiście warto przeczytać całą pozycję od deski do deski. Chociaż ma ona mozaikową kompozycję wymieszanych wątków, to prowadzi czytelnika konsekwentnie wokół tajemnicy dobra i zła, wiary i niewiary, zbawienia i potępienia. Skoki między tematami i nieraz szokujące kontrasty są celowym zabiegiem doświadczonego kaznodziei i radiowca, który naprawdę nie pozwala zasnąć czytelnikowi. O książce  „Abba – Ojcze! Przemyślenia sybiraka i tułacza” – pisze Maria Patynowska.

„Ducha Ewangelii trzeba rozumieć dosłownie. Nie da się wygładzić szorstkich ramion krzyża bez uszkodzenia drzewa życia.”- już na samym wstępie pisze Alexia Vidot. Jest jeden niezawodny sposób na wszelkie szorstkości i drzazgi – miłość. Książka „Droga do pokoju” pokazuje, jak miłość przemieniła życie św. Maksymiliana i przygotowała na ofiarę z własnego życia. Ale pokazuje również, jak może przemienić nasze życie, abyśmy wydali owoc stukrotny – pisze Artur Żak.

Matka Matylda Getter i zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi ryzykowały życie, biorąc pod swój dach żydowskie dzieci z gett i te błąkające się bez dachu nad głową. W 1982 r. bp Władysław Miziołek, świadek wojennej działalności Rodziny Maryi powiedział: „Gdyby posadziło się drzewa ku pamięci wszystkich Żydów uratowanych przez siostry, powstałby wielki las”. O publikacji Anny Zechenter „Matka Matylda Getter” – pisze Maria Patynowska. 

W 2001 roku, w małym miasteczku na Sycylii przyszło na świat śliczne, zdrowe i długo wyczekiwane dziecko, któremu nadano imię Manuel. Nikt wówczas nie mógł przypuszczać, jak bardzo jego życie zaskoczy i poruszy wszystkich, którzy stanęli na jego drodze. O książce Enza Maria Milana, Valerio Bocci „Manuel – mały wojownik Światła” – pisze Joanna Skrzypnik.

Mam dobrą wiadomość dla miłośników polskiej katolickiej powieści obyczajowej. Kieruję ją przede wszystkim do pań, gdyż najczęściej to one sięgają po tego typu, pełne emocji i życiowych rozterek książki. Anna Kaik jest dziennikarką i początkującą pisarką. Pracowała w Interii i krakowskim „Gościu Niedzielnym”, a obecnie współpracuje z portalem DEON.  Jej jedyna dotychczasowa książka opisuje prawdziwe historie osób zmagających się z autyzmem. O książce Anny Kaik „Tylko do końca życia” – pisze Joanna Skrzypnik.

Cóż, my Polacy dobrze wiemy, jak łatwo przeinaczyć i zakłamać historię. Na naszych oczach przecież próbuje się obarczyć nasz naród winą za zbrodnie hitlerowskie, nazywając niemieckie obozy zagłady obozami polskimi. Dlatego szczególnie nas powinno bulwersować pytanie, co się stało, że Kościół Katolicki, który w okresie II wojny światowej zrobił więcej dla ratowania ofiar Holokaustu niż żadna inna instytucja i organizacje humanitarne razem wzięte, został nagle postawiony w stan oskarżenia? O książce Davida G. Dalin „Mit papieża Hitlera. Jak Pius XII ratował Żydów z rąk nazistów” – pisze Joanna Skrzypnik.

Już w starożytności przebieg ludzkiego życia przyrównywano obrazowo do pór roku czy też pór dnia. Książka, nad którą dzisiaj się pochylam, dotyczy wieczoru życia, czyli starości. W naszych czasach ludzie w podeszłym wieku nie mają łatwo, gdyż niemalże na wszystkich płaszczyznach życia spychani są w cień. Starości nie godzi się eksponować, ba, starości trzeba się wstydzić! Czy zgadzacie się Państwo ze mną, że takie postępowanie jest nie tylko błędne, ale i skandaliczne, gdyż odziera ludzkość z prawdy o sobie i pozbawia ją czegoś bezcennego? Bo niby dlaczego świat ma być otwarty jedynie na młodość i piękno? Przecież są cztery pory roku i wszystkie na swój sposób mają nieocenioną wartość, są różne pory dnia i wszystkie są potrzebne – pisze Joanna Skrzypnik.

Chociaż współczesny świat udaje, że śmierci nie ma, to przecież i tak wszyscy wiemy, że jest nieunikniona i wcześniej czy później dotknie każdego. Przez wielu postrzegana jako skandal ludzkiego istnienia, bo przecież jakże to, że my tacy piękni i dumni pewnego dnia odejdziemy z naszego oswojonego świata? I gdzie pójdziemy? Czy aby na pewno jest „coś” po śmierci? Bo jaką mamy gwarancję, że wraz ze śmiercią wszystko się nie skończy? Takich pytań boimy się najbardziej, gdyż niestety, również nas ludzi wierzących nie omija  egzystencjalne zwątpienie. O książce Trudy Harris „Przebłyski nieba” pisze Joanna Skrzypnik.