Dlaczego tytuł „Picie w zachwycie”? Przeczytałem całą książkę szukając tytułowego „zachwytu”, ale zamiast niego zobaczyłem jedynie upodlenie i ból. Z bezradnością autor wyznaje: „Ten, kogo alkohol złamał raz, nie potrafi już kontrolować picia.” A jednak nie ma takiej beznadziei, z której Bóg nie może wyciągnąć człowieka. Nie ma takiej porażki, której Bóg nie może przemienić w zwycięstwo. O książce Pawła Cywnary „Picie w zachwycie” – pisze Artur Żak

Podczas świątecznej przerwy przyszła wreszcie pora, aby „Nadszedł poranek” i mam tu na myśli książkę Ibrahima Alsabagha. Opisuje w niej trud odbudowy syryjskiego miasta Aleppo, zniszczonego w przeszło 70% w czasie działań wojennych. Przyznaję się bez bicia, że ta lektura dosyć długo zalegała na mojej półce… Zrażał mnie sam temat, a poza tym reportaże nie należą do moich ulubionych gatunków literackich. Dlatego też zająłem się innymi książkami, ale w końcu przełamałem się i stawiłem czoła temu wyzwaniu! Przyznaję, że jestem zaskoczony, ponieważ historia „Nadchodzącego poranka” dosłownie mnie wciągnęła. Nie bez znaczenia pozostaje tutaj język, którym posługuje się autor (a może to kwestia tłumaczenia?) – zwięzły i prosty. Ibrahim Alsabagh przekazuje nam wiele szczegółów, ale robi to w taki sposób, aby nie przytłoczyć czytelnika. O książce Ibrahima Alsbagh „Nadchodzi poranek. Aleppo, Syria. Naprawić dom, uleczyć serce” – pisze Przemysław Sobolewski. 

Ta książka miała być tylko reportażem, a stała się drogą do wiary dla autorki. Tak wielkie wrażenie zrobiła na niej odwaga i wiara mieszkańców Afryki!  Tytuł książki „Kalifat albo śmierć” to hasło, w imię którego morduje chrześcijan organizacja „Boko Haram”.  Słyszymy o niej czasem w telewizyjnych wiadomościach, ale dopiero ten reportaż uświadamia nam, z czym mamy do czynienia i zaczynamy rozumieć, jak wielkim darem Bożym jest, że mieszkamy w kraju, w którym można wyznawać wiarę w Jezusa i nie grozi za to śmierć. W Nigerii bycie chrześcijaninem to prawdziwe bohaterstwo, zupełnie jak za czasów pierwszych chrześcijan. O książce Marhjon van Dalen „Kalifat albo śmierć” – pisze Maria Patynowska.

Ta książka nie bez powodu zakończona jest słowami Ojca Świętego Jana Pawła II, które podsumowują sens ofiary męczenników: „Nie umarli w imię jakiejś ideologii, ale dobrowolnie ofiarowali swoje życie za Kogoś, kto pierwszy umarł za nich. W ten sposób oddali Chrystusowi dar, który od Niego otrzymali”. O książce Grzegorza Kucharczyka „Chrystofobia. 500 lat nienawiści do Chrystusa i Kościoła” – pisze Maria Patynowska.

Ksiądz Kaczkowski mówił o sobie, że jest „onkocelebrytą”. To dowcipne określenie pokazywało dystans, jaki miał wobec swojego wizerunku medialnego ukształtowanego przez nieuleczalną chorobę. Czy jest to pełen obraz księdza Kaczkowskiego? O książce Katarzyny Szkarpetowskiej „Jego portret. Opowieść o ks. Janie Kaczkowskim”- pisze Maria Patynowska.

Właśnie ukazał się drugi tom powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy”. Książki na polskim rynku wyjątkowej, a nade wszystko odważnej. Akcja pierwszego tomu zaczyna się w 1870 roku, a tom drugi kończy w 1996 roku. Autorka pokazuje ponad stuletnią panoramę zmagań Polaków o zachowanie wierności Bogu i ojczyźnie, bo jak pisze: „We wszystkich sprawach, czy to małych, czy to dużych, zawsze na czele stawiamy Boga. Jedynie wtedy przetrwamy, jako Polacy.”. O książce Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” – pisze Artur Żak.

OD ZŁUDZENIA DO PRAWDY to doskonała książka dla niedowiarków! Opowiada historię życia pewnej wykształconej kobiety wywodzącej się z prostej i ubogiej rodziny. Matka bohaterki – osoba głęboko wierząca – każdego dnia zmaga się z poważnymi problemami, również tymi natury moralnej. Jej mąż jest zwykłym darmozjadem, który nie potrafi utrzymać swojej wielodzietnej rodziny. Jakby tego było mało, ma wiele poważnych przywar, począwszy od pijaństwa a skończywszy na biciu żony. O książce Gloria Polo „Od złudzenia do prawdy” – pisze Anna Kartofel.

Ojciec Łucjan Z. Królikowski OFMConv to franciszkanin, który pisał tę książkę w bardzo sędziwy wieku. Stanowi ona podsumowanie jego niezwykłego życia. Jak sam przyznaje we wstępie, tę książkę można czytać „na wyrywki” nie koniecznie od początku do końca. Przyznam się, że często czytam w ten sposób książki, ale po raz pierwszy spotykam się z tak pokornym autorem, który mi to sam zaleca. To przekora i dowcip z jego strony, bo oczywiście warto przeczytać całą pozycję od deski do deski. Chociaż ma ona mozaikową kompozycję wymieszanych wątków, to prowadzi czytelnika konsekwentnie wokół tajemnicy dobra i zła, wiary i niewiary, zbawienia i potępienia. Skoki między tematami i nieraz szokujące kontrasty są celowym zabiegiem doświadczonego kaznodziei i radiowca, który naprawdę nie pozwala zasnąć czytelnikowi. O książce  „Abba – Ojcze! Przemyślenia sybiraka i tułacza” – pisze Maria Patynowska.

„Ducha Ewangelii trzeba rozumieć dosłownie. Nie da się wygładzić szorstkich ramion krzyża bez uszkodzenia drzewa życia.”- już na samym wstępie pisze Alexia Vidot. Jest jeden niezawodny sposób na wszelkie szorstkości i drzazgi – miłość. Książka „Droga do pokoju” pokazuje, jak miłość przemieniła życie św. Maksymiliana i przygotowała na ofiarę z własnego życia. Ale pokazuje również, jak może przemienić nasze życie, abyśmy wydali owoc stukrotny – pisze Artur Żak.

Matka Matylda Getter i zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi ryzykowały życie, biorąc pod swój dach żydowskie dzieci z gett i te błąkające się bez dachu nad głową. W 1982 r. bp Władysław Miziołek, świadek wojennej działalności Rodziny Maryi powiedział: „Gdyby posadziło się drzewa ku pamięci wszystkich Żydów uratowanych przez siostry, powstałby wielki las”. O publikacji Anny Zechenter „Matka Matylda Getter” – pisze Maria Patynowska.