Zasadniczą część księgi Barucha zajmuje kwestia nawrócenia . W liturgii Wielkiej Soboty śpiewamy o „koniecznym grzechu Adama”, to właśnie w tekstach z czasów niewoli i pierwszego upadku Świątyni znajdujemy zapowiedź tej pięknej modlitwy. Na słowa proroka możemy patrzyć, jak na opis grzechów Izraela i surowej kary Wszechmocnego (bo tym niewątpliwie są).  Ale jeżeli się na tym zatrzymamy, to przegapimy wspaniałe słowa o nieustannym przymierzu (Ba 2, 34-35):

„Sprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Będą panować nad nią, rozmnożę ich, nie będą w małej liczbie. Zawrę z nimi przymierze wieczne, Ja będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Nie usunę więcej ludu mego, Izraela, z ziemi, którą im dałem.”

„Jezus z Nazaretu” to chyba najważniejsza książka Josepha Ratzingera. On sam nazywa ją „owocem mojej długiej wewnętrznej drogi.” Wyznaje: „Chciałem podjąć się próby ukazania Jezusa Ewangelii, jako autentycznego Jezusa, jako „Jezusa historycznego” we właściwym znaczeniu tego określenia. Jestem przekonany i żywię nadzieję, że także Czytelnik będzie mógł zauważyć, iż postać ta jest bardziej logiczna i – również z historycznego punktu widzenia – o wiele bardziej zrozumiała niż rekonstrukcje, z którymi mieliśmy do czynienia w ostatnich dziesięcioleciach.”. O książce Josepha Ratzingera – Benedykta XVI „Jezus z Nazaretu, od wjazdu do Jerozolimy do Zmartwychwstania” – pisze Maria Patynowska.

Tak jak autor Księgi Barucha i jemu współcześni – stajemy wobec niedostępnego  Przybytku. Nieważne czy spalonego czy tylko zamkniętego. Tu nie chodzi o stan fizyczny, ale o fakt ustania publicznego kultu. Jak mamy sobie z tym radzić? Czy naprawdę jesteśmy skazani na postępującą „prywatyzację”, na „deliturgizację” Kościoła, wiary i życia duchowego? – pisze Juliusz Gałkowski.

Jak ustrzec się przed grzechem? Tradycja Kościoła przekazała nam wiele książek na temat walki z grzechem. W szczególności są to klasyczne pozycje literatury ascetycznej. Szkoda, że zostały nieco zapomniane, a ich styl jest dla współczesnego czytelnika dziś trudny. Laura i Claudio Gentili postanowili tradycyjne treści przetłumaczyć na aktualny język. O książce „Trucizny ludzkiego serca. Praktyczny przewodnik ku poznaniu i zwalczaniu grzechów głównych” – pisze Maria Patynowska.

„Bóg ciągle wychodzi w kierunku poszukującego szczęścia człowieka. On jako pierwszy nawiązuje relację z osobą ludzką i pragnie jej wolnej odpowiedzi. Posługuje się wieloma różnymi kanałami komunikacji, które bardzo często dla ludzi są zagadkowe, niezrozumiałe, czy nawet dziwne, pomimo że Wszechmogący dostosowuje się do możliwości ludzkiego poznania. Z czego to wynika? Niestety, z coraz bardziej zatruwanego serca człowieka. Czym? Materializmem zamkniętym na relację z Bogiem.”

Z badań porównawczych nad duchowością dwóch wielkich świętych: Maksymiliana Kolbego i Franciszka z Asyżu wynika, że: „styl zakonnika charakteryzuje się mieszanką trzeźwości i otwartości na to, co Bóg daje, a to przekłada się konkretnie na bezgraniczne zaufanie Jego dobroci. Święty Maksymilian praktykuje nadprzyrodzone ubóstwo zgodnie z całą tradycją franciszkańską”. O książce Raffaela di Muro „Maksymilian Kolbe. Triumf miłości” – pisze Maria Patynowska.

„Wyjście ze strefy komfortu wiąże się z konkretnymi krokami, które trzeba podjąć, a które są opisane na kartach Pisma Świętego. Pierwszym krokiem jest samo ‘wezwanie rozsądku’, oraz ‘donośne przywołanie roztropności’ abyśmy się stali ludźmi bogobojnymi. Kiedy już podejmiemy decyzję, by nasze życie przeniknął Bóg i podejmiemy głęboką pokutę, wówczas na horyzoncie pojawi się kolejny priorytet. Szczęście człowieka polega na kontemplowaniu Boga”. Tak naszą drogę do Nieokiełznanego Boga opisuje współczesny niemiecki teolog katolicki Johannes Hartl. I dalej kontynuuje, że „kolejny krok osobistego exodusu to zwrócenie się ku Bogu w modlitwie. Proś o roztropność, wejdź w dialog z Bogiem.” O książce Johannesa Hartla „Bóg nieokiełznany. Jak opuścić strefę duchowego komfortu” – pisze Maria Patynowska.

Nauka Kościoła Katolickiego jest głęboko oparta na Biblii i dla większości z nas jest to prawda niepodważalna. Warto przeczytać książkę Sonji Corbitt, aby utwierdzić się w tym przekonaniu, a zarazem jeszcze pełniej zrozumieć korzenie naszej wiary i nauczyć się jej bronić. O książce Sonji Corbitt „Pełnia. Odkrywanie biblijnych podstaw wiary katolickiej” – pisze Maria Patynowska

Pauline Jaricot jest przykładem osoby, która pozostawiła po sobie wielkie dzieło, jednocześnie sama pozostając w cieniu. Dobrze, że Wydawnictwo Sióstr Loretanek wydając kolejne publikacje uzupełnia lukę wydawniczą, która nie pozwalała polskiemu czytelnikowi zapoznać się z duchowością założycielki Żywego Różańca. Pisma Pauline Jaricot niezmiernie mnie poruszyły i wprawiły w podziw dla głębi jej życia mistycznego oraz teologicznej wiedzy. Uważam, że czym prędzej powinna zostać zaliczona w poczet świętych Kościoła Katolickiego! – pisze Maria Patynowska.

Rekolekcje najczęściej kojarzą nam się z naukami w kościele. Przychodzimy, aby wysłuchać tzw. nauk ogólnych albo „stanowych” – skierowanych do konkretnej grupy ludzi. Z reguły nauki rekolekcyjne głoszone są w szczególnym czasie, takim jak np. Adwent czy Wielki Post. Służą wtedy przygotowaniu wiernych do jak najlepszego przeżywania najważniejszych świąt w Kościele – Bożego Narodzenia i Wielkanocy.