Debiutancka powieść Sylwi Kubik zaprasza czytelnika do pełnej uroku powiślańskiej wsi. Kunszt językowy autorki, nota bene z zawodu polonistki, oraz jej bardzo realistyczne opisy przyjaznej wiejskiej okolicy urzekły mnie już od pierwszych stronic, sprawiając, że pod niebem Brzozówki poczułam się jak u siebie w domu. Dookoła pachniało naturą i jeszcze czymś takim nieokreślonym i swojskim, czego mieszkańcy miasta już nie znają. „Ci, którzy tu mieszkają to prawdziwi szczęściarze” – pomyślałam i nie mogłam doczekać się chwili, kiedy ich poznam. Z prawdziwą przyjemnością odwracałam kolejne kartki. O książce Sylwii Kubik „Pod naszym niebem” – pisze Joanna Skrzypnik.

Przeczytałam wiele książek o objawieniach maryjnych i muszę przyznać, że każda z nich w pewnym sensie jest wyjątkowa. Dotykając sfery dla człowieka niepojętej, uchyla rąbka nieba, albo jak to pięknie określiła autorka recenzowanej książki: „rozdziera zasłonę dzielącą rzeczywistość nadprzyrodzoną od ziemskiej”. O książce Danieli Del Gaudio „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Objawienia maryjne od starożytności po czasy współczesne” – pisze Joanna Skrzypnik.

Zasadniczą część księgi Barucha zajmuje kwestia nawrócenia . W liturgii Wielkiej Soboty śpiewamy o „koniecznym grzechu Adama”, to właśnie w tekstach z czasów niewoli i pierwszego upadku Świątyni znajdujemy zapowiedź tej pięknej modlitwy. Na słowa proroka możemy patrzyć, jak na opis grzechów Izraela i surowej kary Wszechmocnego (bo tym niewątpliwie są).  Ale jeżeli się na tym zatrzymamy, to przegapimy wspaniałe słowa o nieustannym przymierzu (Ba 2, 34-35):

„Sprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Będą panować nad nią, rozmnożę ich, nie będą w małej liczbie. Zawrę z nimi przymierze wieczne, Ja będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Nie usunę więcej ludu mego, Izraela, z ziemi, którą im dałem.”

Tak jak autor Księgi Barucha i jemu współcześni – stajemy wobec niedostępnego  Przybytku. Nieważne czy spalonego czy tylko zamkniętego. Tu nie chodzi o stan fizyczny, ale o fakt ustania publicznego kultu. Jak mamy sobie z tym radzić? Czy naprawdę jesteśmy skazani na postępującą „prywatyzację”, na „deliturgizację” Kościoła, wiary i życia duchowego? – pisze Juliusz Gałkowski.

„Bóg ciągle wychodzi w kierunku poszukującego szczęścia człowieka. On jako pierwszy nawiązuje relację z osobą ludzką i pragnie jej wolnej odpowiedzi. Posługuje się wieloma różnymi kanałami komunikacji, które bardzo często dla ludzi są zagadkowe, niezrozumiałe, czy nawet dziwne, pomimo że Wszechmogący dostosowuje się do możliwości ludzkiego poznania. Z czego to wynika? Niestety, z coraz bardziej zatruwanego serca człowieka. Czym? Materializmem zamkniętym na relację z Bogiem.”

Dla wielu osób Biblia wydaje się być księgą nie do przebrnięcia. Nawet jeśli podejmujemy trud lektury, cały szereg rozdziałów, szczególnie ze Starego Testamentu, sprawia nam ogromne trudności. Dlatego lekturę Świętej Księgi warto rozpocząć od smakowania jej najpiękniejszych i najważniejszych fragmentów. Wtedy powoli budzi się w nas zaufanie, że z Bożą pomocą uda się przeczytać całość. Książka Marie-Noelle Thabut „W 40 dni dookoła Biblii” jest zaproszeniem do odkrywania wyjątkowych stron Pisma Świętego i wzrastania w ich blasku – pisze Artur Żak.

Zapewne każdy z nas poszukiwał lub dalej poszukuje odpowiedzi na pytanie dotyczące tego co dla mnie jest szczęściem i sensem życia. Jest ono niełatwe i pozostawia wiele możliwości wyboru i interpretacji. Jednakże jest ono kluczowe dla egzystencji każdego z nas, dlatego też najprawdopodobniej istotnym jest ciągłe odpowiadanie sobie na krótkie, wiecznie żywe od zarania dziejów pytanie „quo vadis?”. Temu też poświęcona jest książka Jennifer Fulwiler „Któż jak nie Bóg”.

„Sztuka religijna, chociaż zgaszona, chociaż zamarła, może się odrodzić”. Moim zdaniem w tym zdaniu kryje się przesłanie książki Jorisa-Karla Huysmansa „Oblat”. Autor był w pewnym sensie prorokiem, gdyż już sto lat temu przewidział kryzys, którego dziś doświadczamy i opracował plan ratunkowy – benedyktyńską „oblatuję”. W prezentowanej książce Huysmans z benedyktyńską cierpliwością wyjaśnia to zagadnienie oraz tłumaczy dlaczego warto po ten ratunek sięgać – pisze Maria Patynowska.

Bardzo często jest tak, że ludzie których dziś czcimy jako wielkich świętych, za życia byli niezrozumiani. Działo się tak już od wczesnego chrześcijaństwa. Można zaryzykować tezę, że święci niejako wyprzedzali czasy, w których żyli. Swoim postępowaniem łamali pewne schematy i konwenanse. Doświadczali przez to często niezrozumienia także ze strony Kościoła. Wystarczy w tym miejscu przywołać choćby postać św. Siostry Faustyny.

„Wyjście ze strefy komfortu wiąże się z konkretnymi krokami, które trzeba podjąć, a które są opisane na kartach Pisma Świętego. Pierwszym krokiem jest samo ‘wezwanie rozsądku’, oraz ‘donośne przywołanie roztropności’ abyśmy się stali ludźmi bogobojnymi. Kiedy już podejmiemy decyzję, by nasze życie przeniknął Bóg i podejmiemy głęboką pokutę, wówczas na horyzoncie pojawi się kolejny priorytet. Szczęście człowieka polega na kontemplowaniu Boga”. Tak naszą drogę do Nieokiełznanego Boga opisuje współczesny niemiecki teolog katolicki Johannes Hartl. I dalej kontynuuje, że „kolejny krok osobistego exodusu to zwrócenie się ku Bogu w modlitwie. Proś o roztropność, wejdź w dialog z Bogiem.” O książce Johannesa Hartla „Bóg nieokiełznany. Jak opuścić strefę duchowego komfortu” – pisze Maria Patynowska.