Książkę otwierają znamienne słowa biskupa Andrzeja Siemieniewskiego: „Kiedy skończysz czytać książkę „Serce Dawida” będziesz pewny: to książka o sercu każdego chrześcijanina, także o Twoim (…) Z łatwością rozpoznasz swoje własne słabości i grzechy w losach Dawida, pasterza i króla Izraela. Równocześnie odkryjesz, że do Ciebie skierowana jest Boża obietnica: „wystarczy ci mojej łaski””. O książce Macieja Wolskiego „Serce Dawida. O pasterzu, który dał się pokochać Bogu” – pisze Maria Patynowska.

Zwykle zaczyna się niewinnie. Piję, bo nie mogę zasnąć, piję, bo mam problemy, piję, bo jest mi źle, piję, bo jest mi dobrze, piję bo… No właśnie, zawsze jest jakieś bo… a później już tylko pustka, urwany film… Z czasem może być tylko gorzej: omamy słuchowe, wzrokowe, padaczka alkoholowa, delirium, psychozy. Stałe zmiany w mózgu. I ten ostatni, dramatyczny protest sponiewieranego ciała – śmierć. O książce „Wyzwolenie z alkoholizmu” pisze Joanna Skrzypnik.

Ludzi coraz mniej interesuje prawda. Wolą mieć rację. Może właśnie dlatego są coraz bardziej zagubieni i samotni? Gdy ludzie przestają być gotowi  na przyjęcie i niesienie własnego krzyża, jak mogą zaświadczyć o prawdzie? To bolesne pytanie wielokrotnie pojawiało się we mnie, gdy czytałem autobiografię Tomáša Halíka .  Ale w książce jest jeszcze jedna nuta, która podskórnie rozbrzmiewa niemal z każdej strony. Jest nią przekonanie, że zbyt rzadko uświadamiamy sobie, jak Bóg pracuje w naszym życiu. O książce Tomáša Halíka  „Od „podziemnego Kościoła” do labiryntu wolności. Autobiografia” – pisze Artur Żak.

Czym jest spojrzenie Boga? Czy jest w nim potępienie czy miłość? Czy kulimy się ze strachu czując na sobie Jego wzrok, czy raczej podnosimy radośnie głowę w Jego błogosławieństwie? Obawiam się, że postawa strachu przeważa. Pamiętam lekcje religii w połowie lat osiemdziesiątych, kiedy ksiądz grożąc palcem powtarzał: „Bóg wszystko widzi i jeśli nie będziecie grzeczni, to będzie się na was gniewał!” Ojciec Andrzej Zając OFM w książce „Lubię, jak na mnie patrzysz” podejmuje próbę zrozumienia istoty Bożego spojrzenia i przypomina, że tak jak patrzę na człowieka, tak patrzę na Boga – pisze Artur Żak.

Zgodnie z ideałem epoki marzenie młodego Franciszka Bernardone podobne było do marzeń większości chłopców w jego wieku. A kiedy już się spełniło i z dumą przywdział rycerską zbroję, rychło okazało się, że wojaczka nie jest dla niego. „Przyszła świadomość tego, że wojna i przemoc kpią z Ewangelii Jezusa i że uczestnicząc w bitwie, niczego nie sposób udowodnić” (s. 243). Zrozumiał, że naginanie woli Bożej do swojego marzenia o wielkości  do niczego dobrego doprowadzić nie może. O książce Murray Bodo OFM, „Franciszek z Asyżu. Podróż i Marzenie” – pisze Joanna Skrzypnik.

Sen jest zupełnie naturalnym, fizjologicznym stanem organizmu i co do tego nikt raczej wątpliwości nie ma. Inaczej rzecz się ma z marzeniami sennymi. One od zarania dziejów odbierane były przez człowieka jako coś tajemniczego i w związku z tym wzbudzającego wielkie zaciekawienie i generującego bardzo różne emocje. O książce „Rozeznawanie snów” wydanej w ramach Biblioteki Miesięcznika Egzorcysta – pisze Joanna Skrzypnik.

Debiutancka powieść Sylwi Kubik zaprasza czytelnika do pełnej uroku powiślańskiej wsi. Kunszt językowy autorki, nota bene z zawodu polonistki, oraz jej bardzo realistyczne opisy przyjaznej wiejskiej okolicy urzekły mnie już od pierwszych stronic, sprawiając, że pod niebem Brzozówki poczułam się jak u siebie w domu. Dookoła pachniało naturą i jeszcze czymś takim nieokreślonym i swojskim, czego mieszkańcy miasta już nie znają. „Ci, którzy tu mieszkają to prawdziwi szczęściarze” – pomyślałam i nie mogłam doczekać się chwili, kiedy ich poznam. Z prawdziwą przyjemnością odwracałam kolejne kartki. O książce Sylwii Kubik „Pod naszym niebem” – pisze Joanna Skrzypnik.

Przeczytałam wiele książek o objawieniach maryjnych i muszę przyznać, że każda z nich w pewnym sensie jest wyjątkowa. Dotykając sfery dla człowieka niepojętej, uchyla rąbka nieba, albo jak to pięknie określiła autorka recenzowanej książki: „rozdziera zasłonę dzielącą rzeczywistość nadprzyrodzoną od ziemskiej”. O książce Danieli Del Gaudio „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Objawienia maryjne od starożytności po czasy współczesne” – pisze Joanna Skrzypnik.

Kiedy po raz pierwszy ujrzałam tę książkę, poczułam się lekko zdezorientowana. Z okładki patrzyła mi prosto w oczy ładna młoda kobieta o typie urody raczej współczesnym. I właściwie nie byłoby w tym niczego dziwnego, bo przecież z okładek książek często ktoś na nas spogląda, gdyby nie tytuł: MARYJA. Tak, tak, nie Maria, tylko właśnie Maryja. O książce Antonio Bello „Maryja. Kobieta naszych czasów” – pisze Joanna Skrzypnik.

Zasadniczą część księgi Barucha zajmuje kwestia nawrócenia . W liturgii Wielkiej Soboty śpiewamy o „koniecznym grzechu Adama”, to właśnie w tekstach z czasów niewoli i pierwszego upadku Świątyni znajdujemy zapowiedź tej pięknej modlitwy. Na słowa proroka możemy patrzyć, jak na opis grzechów Izraela i surowej kary Wszechmocnego (bo tym niewątpliwie są).  Ale jeżeli się na tym zatrzymamy, to przegapimy wspaniałe słowa o nieustannym przymierzu (Ba 2, 34-35):

„Sprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Będą panować nad nią, rozmnożę ich, nie będą w małej liczbie. Zawrę z nimi przymierze wieczne, Ja będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Nie usunę więcej ludu mego, Izraela, z ziemi, którą im dałem.”