„Dlaczego ja, Panie?”, „Dlaczego mnie to spotkało?”, „Co takiego zrobiłem, że zasługuję sobie na taki los?” – pytania, które zawsze wzbudzają dreszcz przerażenia, gdyż kryje się za nimi niemoc, beznadzieja i załamanie. Szlocha osoba, która je zadaje, płaczą wszyscy świadkowie dramatu i milkną…, bo cóż odpowiedzieć. Podobne pytania zadawała sobie autorka książki – Judy Landrieu Klein, po czym wzdychała w bezsilności: „Nie tak wyobrażałam sobie moje życie” (s. 77). Cóż więc takiego się wydarzyło, że odzyskała pokój i nadzieję? – pisze Joanna Skrzypnik.

Ogólnie wiadomo, że najczęściej okładka jest pierwszą wizytówką książki, a ta absolutnie nie przypadła mi do gustu: przesłodzona, kojarząca się raczej z lukrowatymi amerykańskimi romansidełkami lotów, delikatnie to ująwszy, nie najwyższych. Co za tym idzie, gdybym miała się nią sugerować, to najprawdopodobniej nigdy nie sięgnęłabym po lekturę tej książki. Na szczęście przez chwilę zatrzymałam wzrok na tytule i ten mocno mnie zaintrygował. „Oczy Pana” – co to może znaczyć? Jak on się ma do ckliwego zdjęcia na okładce? – pisze Joanna Skrzypnik.

Dla człowieka wierzącego modlitwa jest naturalną potrzebą serca. Jak naucza Katechizm Kościoła Katolickiego: „jest wzniesieniem duszy do Boga lub prośbą skierowaną do Niego o stosowne dobra” (KKK 2559). Chyba nikt nie ma wątpliwości, że to właśnie ona podtrzymuje i uskrzydla nasze duchowe życie. Oczywiście każdy modli się na swój sposób, słowami lub w milczeniu. Jednym z ważnych przejawów religijności jest modlenie się z książeczką w ręku. Zresztą, któż z nas, katolików jej nie ma bądź nie miał? – pisze Joanna Skrzypnik.

Warto czasem posłuchać autorytetu chrześcijańskiego, który spogląda na sprawy Chrystusowe z perspektywy Kościoła Prawosławnego. Metropolita Atanazy to postać znana i szanowana nie tylko na Cyprze. „W świecie prawosławnym metropolitę Atanazego nazywa się Nowym Złotoustym; tak jak jego wielki poprzednik, potrafi łączyć umiejętność mówienia na współczesne aktualne tematy z głębokim nawiązaniem do tradycji Cerkwi Prawosławnej.” Wielki poprzednik tego duchownego – św. Jan Złotousty, był jednym z autorytetów pierwszych chrześcijan, ceniony jest do dziś również w Kościele Rzymskokatolickim – pisze Maria Patynowska.

Trzydzieści lat to piękny wiek – czas młodej dorosłości i snucia planów na szczęśliwą przyszłość. Właśnie tyle lat ma Maia, spełniona mężatka i matka kilkuletniego chłopca. Ma wiele marzeń, oczekiwań i nadziei, bo przecież całe życie przed nią, całe życie przed nimi. A jednak los chce inaczej, złowieszcza diagnoza przewartościowuje istnienie tej szczęśliwej i zda się doskonałej rodziny. Rozpoczyna się pełna dramatycznych chwil walka o każdy następny dzień, ba, tak naprawdę ta walka toczy się o wszystko. Jej mąż Steven chroni swoją ukochaną jak może, tak bardzo nie chce, żeby cierpiała, tak bardzo nie chce, żeby odeszła: „Zbiera z poduszki pasma jej pięknych, długich włosów. Nie chce, by dowiedziała się, że właśnie zaczął się początek końca, nie w ten sposób” (s. 18). – pisze Joanna Skrzypnik.

Trzech mężczyzn i trzy zupełnie różne historie. Mówiąc ściślej, dwóch duchownych różnych wyznań i autor książki. Przypadkowe spotkania, które odmienią spojrzenie Mitcha Alboma na kwestie wiary i świat. Jest wielce prawdopodobne, że odmienią również czytelnika, a już na pewno skłonią do refleksji nad tym, co w życiu najistotniejsze, bo „w każdym z nas tli się święta iskra, która być może któregoś dnia ocali świat” (s. 245) – pisze Joanna Skrzypnik.

„Co powinien zrobić człowiek, kiedy jego życie okazuje się bezsensowne, kiedy wspomina tylko złe rzeczy, których się dopuścił?” – pyta bohater książki Johna Pridmore i Grega Watts „Ewangelia według gangstera”. Odpowiedź jest tylko jedna: „Nie możesz pozwolić, aby twoim życiem władała przeszłość. Musisz kroczyć naprzód i zmagać się z przeciwnościami. Pozostaw przeszłość Panu Bogu.”. O książce i niezwykłej postaci Johna Pridmore pisze Artur Żak.

Dzisiejszy świat bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje świętych. Jak zwykł mawiać św. Jan Paweł II tylko oni są w stanie go uratować. Właśnie o jednym z takich cudownych świętych – Słudze Bożym księdzu Dolindo Rotuolo – opowiada książka polskiej dziennikarki, publicystki i tłumaczki – Joanny Bątkiewicz-Brożek. Jako tytuł autorka obrała słowa z aktu zawierzenia, które ojcu Dolindo podyktował sam Chrystus: „Kiedy widzisz, że sprawy się komplikują, powiedz z zamkniętymi oczami: Jezu, Ty się tym zajmij. […] Czyń tak we wszystkich swoich potrzebach; czyńcie tak wszyscy, a zobaczycie wielkie, ciągłe, ciche cuda […]” – pisze Joanna Skrzypnik.

Po raz pierwszy zetknęłam się z tą książką prawie trzy lata temu. Pamiętam jak „buszując po bibliotekach” szukałam jakiejkolwiek krzepiącej lektury dla zmagającej się z chorobą nowotworową koleżanki. Jej cierpiące i udręczone po wielu „chemiach” ciało i dusza pragnęły wsparcia i ukojenia. Dzisiaj mojej koleżanki już nie ma. Odszedł też główny bohater recenzowanej książki – ksiądz Jan Kaczkowski. Byli rówieśnikami – pisze Joanna Skrzypnik.

We współczesnym świecie już od dłuższego czasu obserwujemy wzrost zainteresowania wszystkim co tajemne i nieznane, co wykracza poza granice tego świata. Taki stan rzeczy jest konsekwencją coraz to większej laicyzacji społeczeństwa. Człowiek, jako istota z natury religijna, próbując zapełnić pustkę i tęsknotę za Bogiem wynajduje sobie różne substytuty noszące znamiona „czegoś boskiego”, czegoś, co nie jest z tego świata, a w skrajnych wypadkach sam żywi pragnienie bycia bogiem. W tym miejscu na arenę wkracza magia w szerokiej palecie swoich odmian. O książce ks. Tomasza Trębacza „Magia. Co o niej wiemy” – pisze Joanna Skrzypnik.